کودکی شاعر، آغاز راه پرشور
نصرالله مردانی در سال ۱۳۲۶ در کازرون دیده به جهان گشود؛ در میان نخلستانها و کوچههایی که هنوز بوی خاک بارانخورده در آنها جاری بود. از همان دوران دبستان، علاقهاش به واژهها و موسیقی نهفته در شعر، مسیر زندگیاش را شکل داد. او خیلی زود دانست که زبانش تنها برای حرف زدن ساخته نشده، بلکه برای سرودن است.
شعرهایی با عطر حماسه
سبک شعری مردانی، ترکیبی کمنظیر از غزلهای عاشقانه و لحنهای حماسی بود. او غزلسرایی را با الهام از حافظ آغاز کرد، اما خیلی زود توانست صدای خودش را پیدا کند؛ صدایی که در دل انقلاب اسلامی و روزهای دفاع مقدس طنین انداز شد.
نصرالله مردانی نه تنها یک شاعر، بلکه یک راوی صادق بود؛ راوی دلیری رزمندگان، راوی باور مردم، راوی عشق به خاک و دین. شعرهای او در میان رزمندگان جبههها زمزمه میشد و در کلاسهای درس، دانشآموزان با اشعارش، واژه وطن را لمس میکردند.
آثار نصرالله مردانی؛ کتابهایی که جان دارند
برخی از مهمترین کتابهای نصرالله مردانی عبارتاند از:
- خوننامه خاک (کتاب سال جمهوری اسلامی ایران)
- قیام نور
- قانون عشق
- شهیدان شاعر
- چهارده نور ازلی
- حافظ از نگاه مردانی
این آثار نه فقط کتاب، که آینههایی از روح مردی هستند که با شعرش زندگی میکرد.
شاعر کازرونی در دل تاریخ
پس از انقلاب، مردانی علاوه بر شاعری، در مسئولیتهای فرهنگی نیز فعالیت داشت؛ از همکاری با نهادهای انقلابی گرفته تا تدوین متون درسی ادبیات. او حتی عضو هیئت علمی دانشگاه بود و نسلی از دانشجویان را با واژههای ناب آشنا کرد.
سفر بیبازگشت به کربلا
در سال ۱۳۸۲، در سفری روحانی به کربلا، قلب مرد شعر ایران از تپش ایستاد. پیکر نصرالله مردانی را به زادگاهش بازگرداندند و اکنون در بوستان مردانی در غرب کازرون، آرام گرفته است. این بوستان نه تنها محل دفن یک شاعر، که محل پیوند شعر و مردم کازرون است.
میراث ماندگار
پس از درگذشت او، مؤسسه فرهنگی هنری نصرالله مردانی با هدف حفظ و ترویج آثار این شاعر بزرگ تأسیس شد. فرزندش، محمدحسن مردانی، راه پدر را در عرصه فرهنگ ادامه داده و چهرههایی چون غلامعلی حداد عادل از حامیان این مؤسسهاند.
سخن پایانی
نصرالله مردانی، شاعر کازرونی و حماسهسرای عاشق، نشان داد که شعر تنها واژه نیست؛ شعلهای است در دل، که اگر از عشق و ایمان برخیزد، میتواند تاریخساز شود. آثار او، بخشی از حافظه جمعی ایران است؛ صدایی که خاموش نمیشود.